تأثیر روش تولید، استخراج و خالص سازی، بر خاصیت ضد سرطانی پلی ساکاریدهای قارچی

سرطان از جمله عوامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. با توجه به ارزش غذایی و دارویی‌ قارچ‌ها در طب سنتی و پیشینه استفاده از آن‌ها در درمان انواع سرطان‌، روش‌های مدرن درمان سرطان با استفاده از محصولات قارچی به ویژه پلی‌ساکاریدها، مورد مطالعه قرار گرفت. فعالیت ضدتوموری پلی‌ساکاریدهای قارچی به طور مستقیم با تحریک سیستم ایمنی بدن در ارتباط است. این پلی‌ساکاریدها با تغییر عملکرد ماکروفاژ، تحریک تولید آنتی‌بادی علیه سلول سرطانی، افزایش تولید نیتریک اکسید و سایتوکین‌ها، القای آپوپتوز و نکروز با اختلال در چرخه سلولی و فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی خود باعث تخریب رادیکال‌های آزاد و مهار رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند. علی‌رغم تحقیقات گسترده روی اثرات درمانی پلی‌ساکاریدهای قارچی، شناخت ساختار شیمیایی آن‌ها به ویژه در زمینه خالص‌‌سازی به مطالعات بیشتر نیاز دارد. پلی‌ساکاریدهایی که از قارچ‌ها استخراج شده‌اند، در ویژگی‌هایی چون نوع پیوند، درجه انشعاب، وزن مولکولی و حلالیت متفاوت‌ هستند. شرایط رشد گونه قارچی، از جمله ترکیبات محیط کشت، دما، pH و نوع بیوراکتور، بازده تولید پلی‌ساکارید و ترکیب مونوساکاریدهای آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. روش‌های استخراج پلی‌ساکارید، خشک کردن، خالص‌سازی و اصلاحات شیمیایی می‌تواند موجب تغییر در ویژگی‌های ساختاری پلی‌ساکارید از جمله نوع پیوند، درجه انشعاب، محتوای اورونیک اسید، محتوای پروتئین و حلالیت شود. مشخص شده است تفاوت‌های ساختاری در پلی‌ساکاریدهای قارچی سبب تفاوت در فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی، ضد تکثیری و تحریک سیستم ایمنی می‌شوند. از این رو می‌توان با بررسی ساختار شیمیایی پلی‌ساکاریدهای قارچی، به تولید هدفمند این پلی‌ساکاریدها جهت درمان سرطان پرداخت.